Noxxis Shenterei

Wygląd:

Nox jest w miarę równo zbudowanym osobnikiem, o wzroście dużym, bo w okolicach dwóch metrów. Waży nie więcej niż 90 kilo, z czego większość to mięśnie a nie tłuszcz dzięki bogom. Cóż jednak od ludzi odróżnia go jedna rzecz. Mianowicie jest kotołakiem o aparycji tygrysa. Dysponuje formami: w pełni ludzką i pośrednią, czyli antropomorficzną wersją tygrysa.  Umaszczenie tygrysa jest mniej więcej jednolite – w miarę jasno-pomarańczowe, z niewielkimi odchyłami w stronę jaśniejszej lub ciemniejszej. Paski są czarne.

( ludzka forma bez okularów i w czerwonych szatach ^^ Ciężko znaleźć odpowiedniego Arta)

Charakter:

Nox jest dość spokojną i stoicko nastawioną do świata osobą. Ciężko go wyprowadzić z równowagi, aczkolwiek jak się komuś to uda, to ten ktoś może pocierpieć. Dodatkowo bywa lekko ironiczny i cyniczny. Stara się pomagać innym, kiedy może. Ciężko zdobyć jego zaufanie, jednak osobie, której zaufa zawsze pomoże, choćby miało go to kosztować życie. Działa według swojego kodeksu honorowego. Nigdy nie uderzy kobiety.

Historia:

Urodzony: Nie tak dawno, bo raptem 25 lat temu. Niewielka mieścina w górach, to miejsce, które możne nazywać domem,  ale tego nie robi, bo nie lubił tamtego miejsca. Od najmłodszych lat uczony w sztuce walki mieczem, włócznią oraz tarczą. Przeszedł gruntowne przeszkolenie u pewnego eremity, u którego odebrał także pierwsze nauki filozoficzne. Nie pamięta swoich rodziców i nie bardzo go oni obchodzą. Stara się żyć raczej chwilą teraźniejszą, a nie przeszłością.

Umiejętności:

Cóż… Jakby to powiedzieć. Nox jest… specyficzny. Eremita, który go uczył, nie nauczył go tylko i wyłącznie filozofii. Nauczał go także o prawdziwych imionach. Prawdziwe imiona, to są nazwy przedmiotów w języku starych ludów. Znajomość prawdziwych imion pozwala mu wpływać na te przedmioty, aczkolwiek w ograniczonym zakresie i nie będzie mógł zrobić zimnego płomienia, etc. Został nauczony także kowalstwa, jednak nie na jakimś wyjątkowo wyskoki poziomie.

Teraźniejszość:

Aktualnie nie zajmuje się niczym ważnym raczej stara się przeżyć, nie zwracając zbytnio cudzej uwagi na siebie.